Մարդիկ բարի
են՝ պարզ,արդարամիտ,
Դաշտերը այստեղ ծփում են
հանց ծով
Սիրտդ լցվում է ռոմանտիկ
հույզով:
Ուզում ես նետվել
դեղնածուփ ծովը,
Դես ու դեն ընկնել
ալիքների հետ,
Խաղալ հովի հետ,խառնվել
հողմերին,
Նստել ծառերի ստվերում
հոսող
Թաղվել անմոռաց հուշերի
ծովում:
Ու երբ իրիկվա հովը կփչի
Մի խարույկ վառել տնամերձ
այգում,
Ունկընդիր դառնալ տարեց
հովվին
Ու լսել անվերջ ծիծաղը
մարդկանց:
Լուսացնել այդպես գիշերն
աղմկոտ
Ու ափսոսն ապրել անցած
օրերի…
նկարը՝ տեսարան Գառնի գյուղից
Комментариев нет:
Отправить комментарий